گمونم نباید موسیقیsays از Nils frahm رو گوش می کردم موسیقی عجیبی ه و با شدت عمیقی روی روانم اثر میگذاره تمام افکار مالیخولیاییم رو تکه تکه می‌کنه و از توی مغزم جلوی چشمهام میاره بخصوص از وسطهاش که اوج میگیره تمام گره های روحیم طناب می‌شند و میپیچند دور گلوم. انقدر فشار داشت که دیشب دوست داشتم خودم رو بندازم سطل زباله. خیلی زیباست اما انگار تو پوسته ی روح من از گذر پوسیدگی هام وارد میشه. هر نت پیانو ش یک دالان تاریک از هزار تاریکی پس روحم رو بالا میاره.